قران کریم : تفسیر سوره شوری جلسه سوم

ما خَلَقْنَا السَّماوَاتِ وَ الأرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِلاّ بِالْحَقِّ.

استاد در ادامه آیات ابتدایی سوره احقاف فرموده اند :

آن‌گاه اوّلین مطلبی را که ذکر می‌فرماید که مطلب عزیزانه و حکیمانه هست، این است که این نظام  به حق خلق شد، غیر از آن است که عالمانه خلق شد؛ همچنانکه در جایی دیگر فرمود :

ربُّنَا الَّذِی أَعْطَی کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَی ( سوره طه آیه 50)

❎ برداشتها :

1- بیان حضرت موسی علیه السلام در معرفی خدای یگانه است .

2- این آیه به بیان استاد بر سه مطلب علّت فاعلی و علّت داخلی و علّت غایی و هدف خلقت دلالت می کند.

3- علّت فاعلی یعنی  خداست که عطا می کند( رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَی)  نتیجه : اموری مانند تصادف و اتفاق و شانس و امثال اینها جزء خرافات است!

4- علّت داخلی یعنی هر چه را خلق کرد محققانه و عالمانه خلق کرده است( کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلْقَهُ) نتیجه: هرچیزی از جاندارو غیر جاندار خلقتی متناسب با خود دارد، همچنین همه چیز در عالم مفید است حتّی چیزهایی مانند سمّ، آتش، مواد مخدّر و ماننداینها که خلقت این امور نیز نیازمند علم و حکمت است پس خلق جهنّم و مانند آن نیز عالمانه و حکیمانه است.

5- علّت غایی هم یعنی نظام خلقت هدف دارد، ثُمَّ هَدَی نتیجه : اول : نظام عالم مقصد دارد ( این موجب آرامش عالم است چراکه با اثبات قیامت اسباب آرامش عالم فراهم می شود ) . دوّم : اینکه مقصد که بی‌صراط مستقیم نمی‌شود  سوّم : صراط مستقیم هم رونده راه می‌خواهد، یعنی کسی می خواهد که بتواند این راه را برود،  چهارم : این راه راهنما می‌خواهد، پیامبر و امام می خواهد.

 آیت الله جوادی املی حفظه الله







https://telegram.me/quranvanahjolbalaghe

قرآن ونهج البلاغه, [۱۴.۰۵.۱۶ ۲۲:۳۶]












بسم الله الرحمن الرحیم

  در محضر تسنیم  ( بحث آزاد )

موضوع : انسان در مصاف با مرگ، مرگ را می‌میراند


شما الآن در تمام زیر این آسمان فقط این حرف را از وحی می‌دانید که انسان است که مرگ را می‌میراند.

آنها (ائمه اطهار) هم از قرآن دارند؛ شما وقتی این حرف را مطرح می‌کنید که انسان، مرگ را می‌میراند اینها گیج می‌شوند، نگاه می‌کنند این حرف چیست؟ انسان مرگ را می‌میراند، چیست؟

قرآن که نگفته کلّ نفس یذوقها الموت» فرمود: کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ.

نفرمود مرگ همه را می‌چشد، فرمود همه مرگ را می‌چشند؛ هر ذائقی مذوق را هضم می‌کند و جذب می‌کند.

مرگ را می‌میرانیم و برای ابد زنده‌ایم و خواهیم بود؛ مرگی دیگر در کار نیست.

این حرف، حرف وحی است که انسان در مصاف با مرگ، مرگ را می‌میراند.

  (منبع :برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره نمل، آیات 74 تا 81)

https://telegram.me/quranvanahjolbalaghe